Celem badań była ocena mikroemulsji jako postaci leku zawierającej substancje lecznicze trudno rozpuszczalne w wodzie z przeznaczeniem stosowania na skórę oraz określenie wpływu mikroemulsji na dostępność farmaceutyczną substancji leczniczych. Modelowymi substancjami były: prednizolon, indometacyna i fluorouracyl. Sporządzono 14 mikroemulsji o różnych składach jakościowych i ilościowych, 11 typu w/o, 3 typu o/w. Wykazano wpływ mikroemulsji na poprawę rozpuszczalności prednizolonu i indometacyny. Najwięcej prednizolonu rozpuściło się w mikroemulsji typu o/w (120-krotnie więcej niż w wodzie). Dla indometacyny najlepsza była mikroemulsja typu w/o (24-krotny wzrost rozpuszczalności). Badania szybkości uwalniania wykazały, że proces ten zachodził z różną prędkością. Porównano profile uwalniania indometacyny z mikroemulsji i preparatu Elmetacin®, z mikroemulsji uwolniło się 2-krotnie więcej substancji leczniczej. Badano również bezwodne mikroemulsje i żele mikroemulsji. Uwalnianie wszystkich substancji z żeli przebiegało zgodnie z kinetyką zerowego rzędu. Uwalnianie indometacyny i fluorouracylu z żeli porównano z uwalnianiem z preparatów gotowych. Do 43-krotnie więcej indometacyny uwolniło się żeli niż z Metindolu®, a w przypadku fluorouracylu do 2,5-krotnie więcej niż z Efudixu®. Układem najkorzystniejszym dla fluorouracylu była mikroemulsja o składzie: Tween 20, lecytyna, alkohol b ; utylowy, IPM i woda. Z żelu mikroemulsji uwolniło się najwięcej substancji leczniczej i proces ten zachodził najszybciej. Zastosowanie fluoruracylu w postaci mikroemulsji zapewniło uzyskanie znamiennego statystycznie efektu cytotoksycznego w warunkach hodowli komórkowej.
19 lip 2022
21 lis 2012
17
0
http://dl.bm.cm-uj.krakow.pl:8080/publication/1091
Nazwa wydania | Data |
---|---|
ZB-105328 | 19 lip 2022 |
Chłosta, Sławomir
Sołtys, Agnieszka Beata
Jafernik, Karolina Anna
Szlęk, Jakub